Pierwszym spektaklem, który zaprezentowali był „Piotruś Pan”, historia autorstwa szkockiego powieściopisarza i dramaturga J.M. Barriego, którą stworzył z potrzeby zainteresowania oraz oczarowania dzieci przyjaciół. Jednak zanim historia chłopca stała się powieścią-bestselerem, od początku napisana w oryginale została jako sztuka teatralna pod tytułem „Peter Pan”. Spektakl w wykonaniu Wrocławskiego Teatru dla Dzieci okazał się doskonałym wyborem i propozycją na stacjonarny program. Duża sala w Imparcie wyprzedawała bilety, nad głowami widzów latały lalki-bohaterowie. Dyrektor Teatru Klinika Lalek Wiktor Wiktorczyk, natychmiast zauważył ogromną potrzebę rozbudowania oferty teatralnej dla najmłodszych. Nie ma przecież nic piękniejszego niż najszczersza publiczność – czyli dzieci, które znudzone ziewają, a pełne ekscytacji piszczą jak na koncercie Beatlesów. Feedback jest natychmiastowy i niewyobrażalnie zmienny. Okazało się, że w mieście gdzie na co dzień mieszka ponad 100 tysięcy dzieci nie było festiwalu teatralnego, skierowanego właśnie do nich. Tak powstała pierwsza edycja „Dziecinady”. Sale pękały w szwach, bilety wyprzedawały się w mgnieniu oka. Okrzyknięto sukces! Teatr dla dzieci to magia! Dobra magia!
W czasach kiedy prawdziwych relacji między ludźmi wciąż ubywa i ubywa, a oczy skupiają się głównie na ekranach, to właśnie teatr ma wielką moc nauczania o emocjach, tego jak je nazywać i jak tworzyć więzi z rówieśnikami. Pozwala wyobraźnią, przenieść się w konkretne sytuacje aby następnie pokazać jak sobie w nich radzić. Inteligencja społeczna, integracja. To wartości, które dzieci mają szansę rozwinąć oraz zbudować uczestnicząc aktywnie w życiu teatru.
Teatr Klinika Lalek od zawsze otwarcie ogłaszał i powtarzał, że teatr powinien być dostępny dla wszystkich. Niezależnie od warunków materialnych oraz sytuacji społecznej młodego widza. Dlatego organizatorzy systematycznie przypominają, że jeśli ktoś ma chęć, a nie ma środków, wystarczy skontaktować się i wspólnie ustalić plan działania, aby uczestnictwo w festiwalu stało się realne i osiągalne. Dla każdego. Bez wyjątków. Do kontaktu zapraszają także wszelkiego rodzaju placówki i ośrodki szkolno-wychowawcze, także te dla dzieci niewidomych i niedowidzących oraz niesłyszących i niedosłyszących. Integracja publiczności jest najważniejsza, wspólna przestrzeń oraz uważność na to, że kolega czy koleżanka obok mogą mieć inaczej rozwiniętą wrażliwość. Gospodarze naturalnie wyznaczyli i określili swoja dostępność jako misję, zanim ustawy stwierdziły, że sztuka musi być dostępna i należy ją tłumaczyć i przystosować dla osób z różnymi niepełnosprawnościami. Stąd pomysł na adiodeskrypcję podczas spektakli oraz wprowadzenie tłumaczeń na polski język migowy, ale także na wizyty specjalnie przeszkolonych klaunów w hospicjach. Jako organizatorzy staramy się odpowiedzieć na potrzeby, traktujemy teatr jako narzędzie przemiany.
Na przełomie września i października do Wrocławia po raz kolejny zjadą się trupy teatralne z różnych stron Europy, by wziąć udział w 10. edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatrów dla Dzieci „Dziecinada”. W tym roku odwiedzą Wrocław m.in.: artyści z Włoch, Finlandii, Litwy czy Słowacji. Zaplanowaliśmy także Dzień Niderlandzki.
Każdy zaproszony spektakl to opowieść. Teatr zawita w miejsca nieoczywiste. Intymne, sensoryczne spektakle, z bardzo bliską, zacierającą granice między aktorem i widzem relacją, kontrastować będą z plenerową, skąpaną w słońcu imprezą. Tradycja spotka tu nowoczesność. Część działań przebiegnie pod znakiem oswajania rozmaicie rozumianej inności, zarówno dzięki artystycznym wypowiedziom, jak i dostępności spektakli dla osób z niepełnosprawnościami oraz dostępności niezależnie od sytuacji materialnej widzów. 10. edycja festiwalu pochyla się nad cyklem życia: od narodzin, przez dzieciństwo i siłę wyobraźni, którą ono ze sobą niesie, po spotkania, z których tworzy się dojrzałe relacje. Nastrojowy teatr ulicznych wagabundów i duże widowiska sceniczne zestawione zostaną ze spektaklami, które przekonają, że cały teatralny świat może z powodzeniem zmieścić się̨ w małym pudełku, a w niewielkich miniaturach kryje się wielki, teatralny potencjał. Na scenie wielokrotnie pojawi się też temat piękna naszej planety i tego, w jaki sposób powinniśmy o nią dbać.
Widz znajdzie tu opowieści o pięknej miłości, ale i o nieoswojonych emocjach, takich jak samotność. Wsłucha się w historię o swoim miejscu na ziemi, ale i o stracie oraz odnajdowaniu na nowo tego, co daje nam poczucie bezpieczeństwa. Pojawi się temat „innych”, którzy zaburzają spokój i zabierają pewność, ale przynoszą też coś nowego – magię!
– integracja, socjalizacja
– odpowiedzi na tematy także trudne takie jak starość, samotność, śmierć
– rozrywka, zabawa
– rozwój wyobraźni, uwolnienie magii i szczerości
– zaskoczenie, motywacja, nauka, rozbudzenie ciekawości
– pokazanie innych kultur, oswajanie z nieznanym
– wspieranie wielowymiarowego rozwoju dzieci, rodziców i opiekunów
Ważne aby program był interaktywny i angażujący. Ma uczyć sprawczości i umiejętności improwizowania. Pokazać różnorodność kulturową.